Integriteit

Waar zit mijn zijn?

• Ben ik onafhankelijk of autonoom?
• Zijn mijn keuzen van mij?
• Kan ik mezelf zijn?
• Hoe breng ik mijn keuzen over?

 Waarom wordt ik verkeerd begrepen?

Zelfs wanneer ik met volledige focus mijn energie laat stromen in de richting van geluk, zowel voor mezelf als voor de ander, ontvang ik toch regelmatig een NEE van mijn omgeving. Het is dan lastig te onderscheiden waar de NEE vandaan komt. 

Het transparant krijgen van JA's en NEE's bij een ander kost nog meer ruimte en aandacht dan dat voor mezelf kost. Dit gaat doorgaans niet gebeuren. De oorzaak hiervoor is de uitgebreide interactie in een dergelijk contact tussen associaties die bij beiden getriggerd worden. 

Het vergt een volledige veiligheid en verlangen naar intimiteit om hier transparantie in te creëren. Het gevolg is dat ik een ander niet begrijp.

Kan ik onderscheiden wat in mij ontstaat en wat ergens anders vandaan komt?

De interactie van associaties met de JA's en NEE's die ik met anderen uitwissel gaat vaak zo snel dat ik het spoor van opeenvolgende reacties tussen mij en anderen slecht kan volgen. Deze snelheid beperkt de ruimte die ik heb om voldoende focus te genereren om de keuze op welke innerlijke impulsen ik reageer transparant te maken. 

Ik neem dan mijn sensaties in samenvattende emoties waar en wordt vaak teruggeworpen op een geautomatiseerd keuze mechanisme. Het lijkt dan er op dat de hele interactie vanzelf gaat en ik geen spoor van mezelf meer kan ontdekken. 

Het besef dat alles wat ik doe een gevolg is van een eigen keuze (al dan niet bewust) helpt me in die gevallen duidelijk aan te wijzen dat alle acties die ik onderneem blijkbaar in mij ontstaan. Wanneer ik dat beetje focus kan pakken ontstaat stukje bij beetje een scherpere gewaarwording over de impulsen die in mij leven en de klaarblijkelijke keuzen die ik daarin maak.

Ben ik in staat om mijn keuzen volkomen zelfstandig te maken?

Elke keuze die ik maak, maak ik zelf. Het kader van die keuze ligt in de in mij opgeslagen ervaringen, overgenomen gedragsimprint en DNA. Het kiezen is daarmee op geen enkele manier zelfstandig. Het is volledig afhankelijk van dat kader. 

Wanneer ik met focus onderscheid welke mogelijkheden ontsloten of juist afgesloten worden door dat kader lijk ik meer ruimte te hebben om zelfstandig tussen mogelijkheden te kiezen. Echter, deze focus vereist ook de gevolgen van die keuze te onderscheiden. Om die impact te zien ben ik afhankelijk van anderen. 

Er is geen mogelijkheid te kiezen zonder enige afhankelijkheid.

Hoe maak ik elke keuze zelf?

Elke keuze die ik maak, maak ik zelf. Niet kiezen is ook een keuze die ik zelf maak. Beperkingen in mijn keuzevrijheid zoals afhankelijkheden betekent niet dat ik per definitie kies om niet te kiezen. Ook al is mijn vrijheid om te kiezen beperkt, binnen de mogelijkheden die zich wel aandienen heb ik een keuze. 

Het besef dat elke keuze gevolgen heeft is geen beperking in mijn keuzevrijheid. Het is juist een bron voor het onderscheiden van meer mogelijkheden. Om deze bron te ontsluiten heb ik focus nodig op de daadwerkelijke impact achteraf in tegenstelling tot verwachtingen bij het kiezen.

Ben ik verantwoordelijk voor de gevolgen van mijn keuzen?

Ik ben verantwoordelijk voor de keuzen die ik maak. Ik herken die keuzen aan wat ik doe. Ik herken wat ik doe aan het effect op mijn omgeving. Mijn omgeving kiest hoe te reageren op wat ik doe. De individuen in die omgeving zijn verantwoordelijk voor die keuzen. Ik herken die keuzen aan het effect op mij van wat zij doen. 

Dat effect is afhankelijk hoe ik om ga met mijn eigen JA's en NEE's en kies in de impulsen die die teweegbrengen. Het is dit effect wat mij aanduidt wat de gevolgen van mijn keuzen zijn. Op die manier kan ik geen onverdeelde verantwoordelijkheid dragen over die gevolgen. Ik heb een dialoog nodig om helder te krijgen welke keuze bij mij welke consequentie bij de ander teweegbrengt en andersom.

 Deze dialoog is nodig omdat ik niet kan verwachten dat een ander op dezelfde manier kiest als ik doe.

Wanneer ben ik mijzelf?

Ik kies waar ik mijzelf mee identificeer. In de interactie met mijn omgeving herken ik mijn eigen keuzen. Het besef dat de gevolgen van mijn keuzen net zo afhankelijk zijn van mijn keuzen als de keuzen van die ander, stelt een enorme ruimte beschikbaar om open te staan voor de keuzen van een ander zonder daarbij een oordeel te hebben over mijn eigen keuzen.

 In deze ruimte zijn mijn keuzen volkomen gelijkwaardig met de keuzen van de ander. In de dialoog die daar kan ontstaan kan ik volledige verantwoordelijkheid dragen voor mijn eigen keuzen zonder de ander verantwoordelijk te stellen voor zijn of haar keuzen. 

Daarmee worden mijn keuzen onafhankelijk van de ander en leg ik de ander geen beperking op. Dat is het moment waar ik volledig mijzelf ben.

Hoe beïnvloed ik de gevolgen van mijn keuzen op de ander?

Ik wil graag keuzen maken die mijn geluk versterken. Ik heb daarbij hulp nodig van anderen. Ik zou graag kiezen op een manier dat anderen mij gaan helpen. Wanneer ik niet volledig besef dat die ander net zo zichzelf wil zijn als ik, leidt dit verlangen tot strategische of tactische keuzen. Dit soort keuzen pakken nagenoeg altijd ineffectief uit en dragen nooit duurzaam bij aan mijn geluk. 

Vervuld van verlangen naar de hulp en bijdragen van anderen aan mijn geluk is het wijs om steeds de ruimte te ontsluiten waar ik volledig mijzelf kan zijn en waar de ander volledig zichzelf kan zijn. In die ruimte helpt de dialoog elkaar meer focus te hebben op de eigen onafhankelijke keuzen. Dan dienen zich meer mogelijkheden aan om te komen tot een wederzijdse bijdrage aan het wederzijdse geluk. Ik ontsluit die ruimte met het besef dat de integriteit die ik een ander toeken identiek is aan de integriteit die ik mezelf gun. 

Naarmate ik mijzelf meer integriteit gun en de ander toeken ontstaat er meer ruimte, meer mogelijkheden, meer wederzijdse bijdragen en meer geluk voor mijzelf en de ander.