Focus

Is wat ik zie alles wat er is?

Ik zie mensen en dingen komen en gaan. 

• Zie ik ze allemaal? 
• Herken ik ze? 
• Ken ik het verhaal? 
• Ken ik het verhaal achter de verhalen?

In mijn dagelijkse leven gebeurt veel, heel veel. Gezin, werken, reizen, mensen ontmoeten, nieuwe dingen leren en vooral groeien. In al die indrukken, ontmoetingen, gebeurtenissen en al die ervaringen, benoem ik voor mijzelf, mindfull en aandachtig, alles wat mijn bewustzijn binnendringt. De lichamelijke imprint van mijn ervaringen is opgeslagen in mijn lichaamsgeheugen voor latere associatie. In soortgelijke situaties in de toekomst zal mijn lichaamsgeheugen mij triggeren in een herinnering zoals ik nu naar mijn situatie kijk.

Hoe ik kijk is hoe ik zal zien?

Veel van mijn gewaarwording is gebaseerd op herkenning: patronen die een zekere associatie oproepen. Die associaties zijn mijn ervaringen van een eerdere soortgelijke situatie. Wanneer ik er nu voor kies anders naar mijn omgeving te kijken, anders te benoemen, zal ik in de toekomst andere associaties krijgen bij bepaalde patronen. Wanneer ik er nu voor kies om te kijken of er meer te zien is dan mijn associaties, zal ik gevoeliger worden voor nieuw ontdekte patronen.

Ik groei in de richting die ik kijk?

Alles wat ik nu ontdek is materiaal voor mijn toekomst. Hoe ik nu mijn omstandigheden ervaar is waarmee ik mijzelf programmeer voor mijn toekomst. De wijze waarop ik mijn leven gewaar wordt is een belangrijk ingrediënt in hoe mijn leven zich vormt. Ik kan kiezen waar ik naar kijk. Ik kan kiezen waar ik op inzoom. Ik kan kiezen te ontdekken wat er meer is zodat ik in de toekomst meer zal zien, meer zal ervaren.

Waar kijk ik dan naar?

De sterkste associaties die ik heb zijn de aangename en onaangename sensaties die ons overlevingsmechanisme ons geeft: verzorging of gevaar. Zolang ik niet met mijn leven bedreigd wordt door gebrek aan verzorging of door gevaar heb ik de ruimte en luxe om mij meer gewaar te worden. Ook dan zal mijn overlevingsmechanisme me triggeren in het herkennen van mogelijkheden die de kans op verzorging vergroten en van gevaar verkleinen. Wanneer ik voldoende verzorgd en veilig ben, komt mijn overlevingsmechanisme tot rust en heb ik de gelegenheid om te gaan zien wat er aan het gebeuren is.

Verlost van verlangen zien we het mysterie, .....

Wat ga ik zien?

Buiten mijn perspectief van angst en verlangen zie ik het perspectief van angst en verlangen van de ander. Ik zie de transparante interactie tussen ons. Deze interactie vormt zich door de fysieke verbinding die ons lichaam voorziet van ervaringen, impulsen en sensaties. In de veelheid van interacties waar ik onvermijdelijk aan deelneem zie ik het overlevingsmechanisme keer op keer gestalte geven aan nieuwe manieren om energiestroom te bundelen met zo min mogelijk moeite: Groei.

Is er zoveel te zien?

Wanneer ik het spoor volg van interacties zie ik ontelbare sporen waarin ik het overlevingsmechanisme herken in even zoveel vormen. Het transparante spel van sensaties en ervaringen in al die interacties zie ik telkens leiden tot een zichzelf lerend patroon voor toekomstige associaties en sensaties. In al die sporen zie ik het overlevingsmechanisme transparant reageren met een impuls gericht op het vergroten van de overlevingskans. Het is het spoor van deze impulsen waaraan ik levensvormen denk te herkennen, van soort tot individu aan toe. Ik zie dat ik vele sporen kan ontdekken. Ik zie dat vele sporen soortgelijke vormen hebben, voortvloeiende uit het éénduidige patroon waarlangs alles groeit en ik zelf ook groei. Het waarnemen van dit patroon versterkt mijn geluk ervaring. De aangename sensatie die ik daarbij gewaar wordt benoem ik als het waarnemen van transparante harmonie.

Is er zoveel ruimte?

Deze transparante harmonie zie ik omdat ik herken dat dit patroon in elke interactie nieuwe vormen genereert om energiestroom te bundelen met zo min mogelijk moeite. Daar waar ik interacties aanwijs tussen de door mij herkende verschillende levensvormen (individuen) genereert dit patroon samenwerking en bij langer aanhouden van die samenwerking een herkenbare eenheid (relatie). Wanneer meerdere van deze eenheden samenwerkingen aangaan ontstaan er weer grotere eenheden en zo verder (individu, familie, groep, gemeenschap, maatschappij,...)

Zowel in de vorming van individuen als in samenwerkende eenheden is er ruimte voor ontelbare variaties die duurzaam kunnen zijn als deze met zo min mogelijk moeite komen tot het bundelen van de aanwezige energiestroom. Waar eenheden samenwerken en verduurzamen in eenheden van een grotere orde groeit de ruimte voor variatie exponentieel.

..... vervuld van verlangen zien we alles gerealiseerd

Is dit een droom?

Het zelf lerende patroon met een groeidrang naar samenwerking resoneert bij mij met een aangename sensatie die mij impulsen geeft om daar aan mee te werken. Ook het waarnemen zelf van deze transparante harmonie geeft mij zulke impulsen. Voor mij is die harmonie dan ook een droom: een idee om te realiseren, of in ieder geval binnen de mogelijkheden die ik zie om bij te dragen aan die realisatie. Als levend wezen, onderworpen aan het overlevingsmechanisme zal dat ook de natuurlijke gang van mijn verlangen zijn.

Fantaseer ik?

De mogelijkheden die ik zie zijn voortgekomen uit eerdere ervaringen, sensaties en imprints. Aanéén geregen door de vrije associatie die steeds de aangename sensatie op zoekt. Blijkbaar is dit het overlevingsmechanisme wat mij uit ervaring leert langs welk pad mijn verlangen gaat. Het stippelt een route uit naar verzorging en veiligheid. Het ontstijgen van de behoefte aan verzorging en veiligheid geeft mij de ruimte om mijn verlangen te volgen. Mijn verlangen zal mij van nature de richting van verzorging en veiligheid laten opzoeken.

Waar focus ik op?

Ik kies ervoor te oefenen om mijn focus te leggen op het herkennen van:

• Mijn eigen perspectief van angst en verlangen,
• Dat perspectief van de ander,
• De interactie daartussen,
• Mogelijkheden
• Interacties die energie bundelen
• Vertrouwen in mijn verlangen