Dankbaarheid

Ik ontvang alles in dankbaarheid

Zodat ik met anderen kan resoneren om meer geluk bij mezelf en ook bij hen te manifesteren.

Wat krijg ik?

De bijdragen aan mijn geluk vanuit mijn omgeving wekken mijn verlangen naar groei. De aangename sensaties van die bijdrage wekken impulsen op die verwachting met zich meedragen meer bijdragen in mijn geluk te ontvangen. 

Wanneer ik deze JA's met focus onderscheid zie ik dat die bijdrage in mijn geluk ook een grote bijdrage levert aan mijn ervaring. Deze ervaring vormt de wortel van mijn zijn en legt de basis voor mijn verdere groei. Het is de bijdrage aan mijn geluk die mijn zijn bevestigt.

Hoe zie ik bijdragen aan mijn geluk?

De aaneenschakeling van aangename sensaties die een reeks aan JA impulsen genereert is een duidelijke indicatie dat ik een bijdrage in mijn geluk ervaar. Onaangename sensaties en opvolgende NEE impulsen lijken aan te geven dat ik niet versterkt wordt in mijn geluk. 

Wanneer ik deze NEE's met focus onderscheid merk ik op dat deze net zoveel mijn zijn bevestigen, net zoveel bijdragen aan mijn ervaring en net zo goed de richting van mijn groei beïnvloeden. Al mijn sensaties, aangenaam en onaangenaam, en al mijn impulsen, JA's en NEE's worden met focus getransformeerd in bijdragen aan mijn geluk.

Wat doe ik met die bijdragen?

Het is mijn integere keuze om mijn focus te richten op liefde: het verlangen naar het geluk van een ander. Ik merk dat dit verlangen versterkt wordt door de bijdrage van die ander. Mijn JA impulsen om bij te dragen aan het geluk van die ander wordt versterkt door de aangename sensaties van de bijdrage van die ander aan mijn geluk. 

De resonantie die daarin ontstaat tussen mij en die ander lijkt de meest zinvolle besteding van de bijdrage die ik ontvang. In het opzoeken van deze resonantie merk ik op dat ik dan afhankelijk ben van de focus van de ander. Wanneer ik mijzelf herinner aan mijn eigen keuze en onderscheid dat die afhankelijkheid ontstaat in de versterking van mijn geluk merk ik dat ik mijn integriteit terugvind in de erkenning dat die ander vanuit een eigen integere keuze bijdraagt aan mijn geluk. 

Mijn afhankelijkheid wordt kleiner door die erkenning doordat ik dan ook kan erkennen dat die bijdrage van de ander niet afhankelijk is van mijn bijdrage. Ik leer daarmee de integere keuze van de ander te herkennen.

Wanneer weet ik dat ik bijdraag aan het geluk van een ander?

Soms lukt het me, daadwerkelijk bij te dragen aan het geluk van een ander. Ik herken dit aan de resonantie van JA impulsen om bij te dragen aan elkaars geluk. Dan zijn de aangename sensaties intens. Wanneer ik deze sensaties onderscheid als mijn eigen sensaties draagt dit bij aan mijn ervaring. 

Deze ervaring leert mij te herkennen wanneer ik bijdraag aan het geluk van een ander, ook zonder de opgewekte resonantie. De erkenning voor de integere keuze van de ander, gelijk aan die van mijzelf om een dergelijke resonantie op te zoeken creëert het contrast van het onderscheid tussen mij en de ander. Dit geeft me meer helderheid over het spel van impulsen en keuzen. In dit spel herken ik de integere keuze van de ander bij te dragen aan mijn geluk.

Deze keuze is onafhankelijk van mijn wederkerigheid. Deze keuze is onafhankelijk van mijn JA's en NEE's die ik maak in mijn integer onderscheiden. Dit geeft mij een enorme zekerheid dat mijn afhankelijke zijn geborgd is. De herkenning van de integriteit van de ander, de erkenning van de keuze van de ander voor groei en het onderscheiden van het spel van bijdragen tussen ons maakt ruimte voor transparantie in de wederkerigheid van geluk: Dankbaarheid.

Is alles een bijdrage aan geluk?

Elke gebeurtenis wekt sensaties op. Het zijn de sensaties bij mezelf en bij een ander die een gebeurtenis onderdeel maken van de realiteit. Mijn realiteit is afhankelijk van de sensaties van die ander net zoals mijn sensaties de realiteit van de ander manifesteren. Het onderscheiden van mijzelf ten opzichte van de ander creëert de ruimte om gebeurtenissen de realiteit te laten genereren. 

Mijn realiteit is net als mijn zijn volledig afhankelijk van de realiteit en het zijn van mijn omgeving. Wanneer ik dit erken helpt mij dit het onderscheid tussen mijn JA's en NEE's de focus te geven dat deze in gelijke mate de richting van mijn groei aangeven. Mijn realiteit wordt daarmee onafhankelijk van mijn JA en NEE impulsen. Mijn realiteit wordt daarmee onafhankelijk van het aangenaam of onaangenaam zijn van mijn sensaties. 

De gewaarwording van sensaties en impulsen van mijzelf en van de ander maken gebeurtenissen tot realiteit. Mijn sensaties en impulsen worden dan volledig onderdeel van de realiteit net als de sensaties en impulsen van de ander. De erkenning van de integriteit van de ander in het onderscheiden en kiezen van de ander maakt het zijn van de ander tot een wezenlijk onderdeel van mijn realiteit. 

Elke sensatie en impuls, zowel van mij als van een ander, maakt mijn realiteit en maakt mijn zijn. Dit borgt mijn afhankelijke zijn in de realiteit. Elke gebeurtenis wordt met het transparante onderscheid tussen mij en de ander de basis voor de realiteit. 

Deze realiteit helpt me mijn verwachting van geluk in mijn keuzen te bewerkstelligen. Op deze manier wordt elke gebeurtenis een bijdrage aan mijn geluk.

Is een wederkerige bijdrage nodig?

Met een transparant onderscheid tussen mij en de ander vormt elke gebeurtenis de basis van de realiteit die wij delen. Mijn integere keuze te verlangen naar het geluk van een ander vereist geen wederkerigheid in de bijdrage van die ander in mijn geluk. Met het erkennen van de integere keuze van de ander om bij te dragen vereist dit geen wederkerige bijdrage van mij. 

Hierin is het onderscheiden van aangename en onaangename sensaties en opvolgende JA en NEE impulsen onderdeel van het spel dat met focus zal leiden tot meer geluk. Een gezamenlijke integere keuze om samen te groeien vereist ook geen wederkerigheid in de expliciete bijdrage. 

De ruimte die ontstaat door deze verwachting van wederkerigheid los te laten genereert ontelbare mogelijkheden waarop ik kan bijdragen aan het geluk van de ander en waarop de ander kan bijdragen in mijn geluk. In zo'n situatie zijn die mogelijkheden de optelsom van de mogelijkheden van elk individu in tegenstelling tot de kleine overlap van mogelijkheden die overblijft wanneer wederkerigheid in de bijdragen over en weer. 

De erkenning voor de integriteit van de ander en mijzelf genereert de dankbaarheid voor de keuzen die bijdragen aan geluk. Met focus en onderscheid zijn alle bijdragen, bijdragen aan geluk. Het onderscheid maken tussen mijzelf en de ander creëert de mogelijkheid tot wederzijds geluk, tot groei. Deze groei is geworteld in het zijn van mijzelf en het zijn van de ander. 

Het herkennen van deze wortel in de erkenning van de wederzijdse afhankelijkheid en de vrije keuze om daarin te voorzien vormt de basis van mijn geluk: Dankbaarheid.